3 t/m 9 apr: een puppy?!

Hoi allemaal,

Pak er maar een kopje thee bij en ga er goed voor zitten, want het is weer tijd voor een erg uitgebreid verslag!

Zondag voelde ik me gelukkig alweer een stuk beter. We vertrokken rond 11 uur richting Des Moines (Iowa) om daar onze nieuwe puppy op te halen! We hadden de afgelopen weken veel rondgekeken en uiteindelijk hadden we besloten een 9 weken oude mini Australian Shepherd toe te voegen aan de beestenbende (die tot nu toe bestond uit twee honden en een kat). We hebben de hele middag in de auto gezeten, wat helemaal niet zo erg was aangezien het heerlijk weer was en we daarom lekker met het dak open konden rijden. Op de terugweg stopten we nog even bij de dierenwinkel, waar de pup besloot over te geven.. Toen we eenmaal thuis waren, hebben we de pup aan de andere honden laten wennen en zijn nieuwe thuis laten zien. Tijdens het eten kwamen we toen eindelijk op een naam waar we het allemaal mee eens waren: Brody. De nacht die daarop volgde was geen pretje, aangezien Brody besloot het hele huis bij elkaar te blaffen/janken.

Maandag was het echter gewoon weer tijd om naar school te gaan, slaap of niet. Na school hadden we track & field training, waar ik me helaas wederom niet al te goed voelde. 

Dinsdag hadden we een meet in Nebraska City, maar Theresa en mijn uitwisselingsorganisatie vonden dat ik eerst naar een dokter moest gaan. Eenmaal bij de dokter hebben ze allerlei dingen onderzocht, waarbij ik zelfs aan een of ander apparaat werd gelegd dat m’n hartslag moest meten. Omdat uit alle testjes niet echt iets duidelijk naar voren kwam, vonden ze dat ik de volgende dag maar naar een andere dokter moest gaan om bloed te prikken, maar zolang ze niet wisten wat er aan de hand was, mocht ik niet rennen. Dat betekende dus dat ik niet mocht meedoen aan de meet van die middag, maar gelukkig mocht ik wel mee naar Nebraska City om het team aan te moedigen. Het was voor de eerste keer erg lekker weer tijdens een track meet, dus heb ik lekker in het zonnetje mijn teamgenoten aangemoedigd. Aan het einde van de meet begon het echter te stormen (regen, onweer) dus werden de laatste races afgelast en gingen we vervroegd naar huis. 

Woensdagochtend moest ik dus wederom naar een dokter, dit keer voornamelijk om bloed te laten prikken. Maar het zou geen Amerikaanse dokter zijn als ze niet eerst 5 keer m’n hartslag moest meten, vragen 10 keer moest herhalen, etc. Toen eenmaal m’n bloed was geprikt, ging ik weer terug naar school. Helaas mocht ik nog steeds niet rennen, dus moest ik toekijken tijdens de training. 

Ook donderdag moest ik toekijken, aangezien de resultaten van mijn bloedtesten (tegen verwachting in) nog niet binnen waren. 

Vrijdag was daar dan de uitslag van de bloedtest. Gelukkig was er niet iets heel ernstigs aan de hand: er waren (haast) geen elektrolyten (zouten) in mijn lichaam, wat waarschijnlijk de reden was dat ik me zo slap voelde. De oorzaak was dat ik te veel water drink (leg dat maar eens uit in een land waar bijna iedereen verslaafd is aan frisdrank..) en dus was mijn opdracht dat ik elke dag minstens één Gatorade (sportdrankje met veel zouten er in) moest drinken. Die middag mocht ik nog steeds niet meedoen met de training, de dokter vond het een beter idee dat ik maandag weer begon. In de avond ging ik met Michelle naar de 16e verjaardag van een vriendin, wat dus in de verste verte niet lijkt op de ‘Super Sweet 16s’ die je op tv ziet. Het was op zich best gezellig, maar het was al om 10 uur afgelopen en aangezien we allebei wel zin hadden om nog iets leuks te doen, besloten we om wat vrienden op te trommelen om naar de bioscoop te gaan. Aangezien er nog iemand was die moest werken tot 23:30uur, gingen we uiteindelijk rond middernacht naar de film “My Big Fat Greek Wedding 2’, die best grappig was maar af en toe wel heel flauw.

Zaterdag werden we laat wakker en hadden we een rustige dag. Aan het einde van de middag ging ik weer naar huis en nadat ik daar ook nog even een uurtje had bijgeslapen, ging ik wederom naar de bioscoop (tja, wat moet je anders in Nebraska..) Dit keer werd het de film ‘Batman vs. Superman’, de allereerste superhelden-film waar ik ooit naartoe ben geweest. Niet helemaal mijn genre, en eigenlijk moet je ook de andere films hebben gezien, maar het was prima vermaak voor de zaterdagavond.
 

Bedankt voor het lezen en excuses voor mijn afwezigheid de afgelopen weken, ik ga weer proberen alles bij te werken!

Liefs vanuit Amerika,

Lisette